Gedecideerd loopt hij de kamer binnen, rechtstreeks naar de kast waar altijd een enorme voorraad pennen, stiften en tekenpapier ligt. Hij graait een stift uit de doos, grijpt een tekenblok en laat zich in een eetstoel zakken. Direct zit hij diep voorover gebogen te schrijven. Mijn interesse is gewekt, door deze normaal gesproken zo enthousiaste Playstation-gamer. Al gauw verschijnen bovenaan het blad mooie dubbele letters: ‘VERLANGLIJSTJE’. Mijn zoon is namelijk over een week jarig.
Misschien heb ik dit vanuit mijn kindertijd ingebracht. Wij zaten thuis een paar weken voor 
onze verjaardag te zwoegen op een mooi versierde verlanglijst. Met allerlei knipsels en gekleurde letters werd deze op een van de keukenkastjes opgehangen. En dan het liefst op het – strategisch gezien – best gepositioneerde keukenkastje, want het oog van de geldschieters moest er uiteraard zo vaak mogelijk op vallen. Heel enthousiast (en met de nodige tact) lichtte je dan je diepste verlangen toe: ‘Geertje heeft ook zulke rolschaatsen. Zij gaat nu elke dag na school rolschaatsen en omdat ik er geen heb, kan ik nooit met haar mee!’ Liefst zette ik de prijs en de winkel erachter, mocht dat nog een drempel zijn… Tegenwoordig ben ik trouwens op een leeftijd aanbeland dat ik liever immateriële dingen op mijn verlanglijstje zet.
Met een gezin van vijf veranderde de keuken in de periode voor Sinterklaas dus altijd in een kleurrijk atelier. Alleen vader en moeder moest ik altijd aansporen om ook een verlanglijstje te maken. Ik begreep nooit waarom zij daar zo traag mee waren. Je kunt er alles op zetten wat je hartje begeert, waarom dan geen haast maken?!
Mijn moeder maakte in de tijd dat haar drie kinderen in de puberleeftijd zaten opeens een heel ander soort lijstje. Want op een dag verscheen op een van de zolderdeuren een vel papier (dat ook doelbewust opgeleukt was met gekleurde letters) met de titel: ‘Maak van dit huis geen varkensstal’. Met daaronder een tiental punten, origineel verwoord en toegeschreven naar het puberbrein om vooral genoeg bereik te krijgen, waarin een aantal duidelijke regels waren opgesteld in een poging om de zooi in huis enigszins binnen de perken te houden.
De originaliteit raakte me en door de humorvolle bewoordingen sloeg deze ‘anti-varkensstal approach’ bij mij aan. Wat het voor effect had op mijn beide broers is mij niet bijgebleven. Schijnbaar was mijn moeder destijds in die fase beland dat dit lijstje haar diepste verlangens verwoordde. Haar verlangens hingen niet meer op het keukenkastje; inmiddels begrijp ik dat.