Te lieve ouders zijn niet goed voor kinderen. Wie zijn kinderen te veel verwent, kweekt etterbakjes. Toch zit er ook een goede kant aan dat lieve gedoe.
“Je bent echt een lieve moeder,” zegt een collega moeder tegen mij. Mijn dochter is haar fluitje vergeten. Ze had hem zorgvuldig uitgezocht en naast haar broodtrommeltje klaargelegd. Ze hebben een lawaai-ochtend en nu kan ze dus geen lawaai maken. Ik vind dat zielig en ga weer naar huis, 10 minuten fietsen inclusief flinke klim, om de fluit alsnog te halen. Misschien bedoelde mijn collega-moeder eigenlijk dat ik te lief ben. Ik vond dat zelf in elk geval wel.
Zo maak je verwende nesten
Ik ben heel vaak te lief. Zelfs naar eigen zeggen van mijn kinderen. Ik smeer ’s ochtends trommeltjes. Ik leg kleren klaar. Ik fiets nog een stuk mee, ook al kunnen ze best alleen, omdat ze het zo gezellig vinden. Ik kook apart voor mijn slechte eters. Ik heb alles in huis om van mijn kinderen verschrikkelijke verwende nesten te maken.
Klaar zitten met thee en koekjes
En dan heb ik mijn dag niet. Een apparaat dat het gewoon moet doen, doet het niet. Ik ben al de hele dag bezig het snertapparaat aan de gang te krijgen. Stiksacherijnig mopper ik op alles en iedereen die me voor de voeten loopt. Mijn zoon trekt zich schielijk terug. Dan komt hij naar zolder waar ik nog steeds ruzie maak met helpdesken, apparaten en handleidingen. “Mama, kom je beneden, ik heb lekker thee gezet. Neem maar even pauze, dat is goed voor je.” Als ik dan eindelijk beneden kom, zit hij te wachten. Twee glazen thee op tafel, een schaaltje met allerlei lekkere koekjes en snoepjes erbij. Mijn slechte humeur is op slag verdwenen. Ik ben verschrikkelijk trots op mijn invoelende en lieve zoon die mij verwent.
Basta met die verwennerij
Nu ik er nog eens over nadenk; mijn eigen ouders zijn uit precies hetzelfde hout gesneden. Te lief zijn voor je kinderen, daar krijg je helemaal geen verwende nesten van. Integendeel. Nee, vanaf nu is het klaar met die verwennerij. Straks zijn ze nog veel te lief voor deze wereld.