Je zit ’s avonds snipverkouden op de bank en bent nergens toe in staat. Is er nog wat op tv? Nee. Hebben we nog een leuke dvd? Jazeker. Op zolder vinden we de complete dvd-box van Friends, de populaire sitcom van 1994 tot 2004. Laten we die weer eens gaan kijken.
We hebben de serie vaak gezien tijdens onze studie Communicatiewetenschap, we hebben hem zelfs geanalyseerd tijdens het hoorcollege Audiovisuele communicatie van Addy Weijers. Net als toen vinden we Friends nog steeds hilarisch. Wat zullen onze kinderen er ook om lachen als ze oud genoeg zijn om deze dvd’s te zien, denk ik vrolijk.
Dan komt de reality check. Joey, de meest charmante maar niet een van meest snuggere jongens in de serie, wil een pizzakoerier bellen. Rachel vraagt hem vriendelijk doch dringend even niet te telefoneren omdat ze een belangrijk telefoontje verwacht over een sollicitatie. Wacht even. Dus ze hebben één vaste telefoon in huis die ze met elkaar delen (oh ja, dat hadden wij ook in onze studentenhuis). Geen mobiele telefoons. Geen internet. Wel Friends, maar geen Facebook.
Opeens zie ik dat de serie, gestopt in 2004, behoorlijk achterhaald is. Natuurlijk, de humor blijft leuk maar kunnen mijn kinderen zich straks nog identificeren met een groep vrienden die zo analoog is? Ik heb er zelf al bijna moeite mee. Maar goed, ik heb dan nog de leuke herinnering aan mijn studententijd.
Toegegeven, ik snapte als kind ook niet waarom mijn ouders zo lyrisch konden zijn over een of andere zwart-wit televisieserie die zij keken toen ze jong waren. Op gezette tijden zaten zij klaar voor de buis, want uitzendinggemist bestond nog niet. Wij kunnen nu tenminste Friends kijken wanneer wíj dat willen, want we hebben ze allemaal op dvd. Wacht even, dvd’s zijn natuurlijk ook al hartstikke achterhaald.
Tjonge, denk ik terwijl ik sip op de bank zit. Tijd om naar bed te gaan. Of TweetGenie mij nu jonger schat of niet, opeens voel ik me enorm oud(er).
Goh, wat heb ik de laatste tijd vaak tegen zoon- en dochterlief gezegd: ‘Toen wij klein waren, hadden we op woensdagmiddag alleen maar de Avro Kinderbios. En daarna kwam Service Salon….’ Nu kunnen ze kiezen uit weet-ik-veel-hoeveel zenders.
Toevallig kijkt zoon op het moment De Zevensprong, afgewisseld met Nils Holgersson. Man, man, man: wat sloom… En wat wordt er bij De Zevensprong matig geacteerd.
Maar goed, ik kijk ook nog altijd graag naar The A-Team en The Dukes of Hazzard. Ook niet het toppunt van actualiteit en top-acteerprestaties.
Ik vond de Zevensprong wel hartstikke spannend! En van acteerprestaties had ik geen verstand, dus ik vond het helemaal geweldig.
(Kleine) kinderen vinden dat slome vaak fijn, het zijn de makers die het tempo opvoeren, niet de kinderen.
Als het om snelheid gaat, denk ik dat de hele maatschappij een belangrijke rol speelt. In de wisselwerking met media.