Terwijl buiten de herfststorm voorbij raast, zit ik binnen aan de warme chocolademelk te bedenken hoe ik de donkere decembermaanden ga doorkomen. “Zullen we anders ergens naartoe gaan, iets met een overnachting ofzo?”, stel ik bijna wanhopig voor aan de man.
Als ik tegen iets opzie, wil ik soms het liefst gewoon weg. Vluchten. Natuurlijk weet ik ook wel dat dit zelden écht een oplossing is. Het klinkt heel aantrekkelijk om ‘er even tussenuit’ te gaan, alsof dat rust geeft. De praktijk blijkt weerbarstig. Niet alleen blijf ik (via mijn smartphone) toch wel bezig met werkzaken, een vreemd bed slaapt ook zelden beter en de kinderen blijven even actief als altijd.
Ware wanhoop
De gedachte aan stuiterende kinderen in huis, dat is wat mij tot wanhoop drijft. Waardoor ik denk ‘IK MOET WEG’. Vaak vlucht ik met ze naar buiten. Ja, dan komen we moe en voldaan thuis en dat is een ander soort moe dan sloom door het gehang in huis.
Maar toch…
Toch moet het ook kunnen om binnen een fijne tijd te hebben met elkaar. In mijn hoofd vliegen de voorstellen voorbij: laten we spelletjes doen, laten we een goede film kijken, laten we samen wat lekkers koken. Want ja, ik vlucht ook vaak de keuken in. Lekker kokkerellen. Even wat tijd voor mezelf, met koken. Het leukste is natuurlijk als ik dat samen met de kinderen kan doen. Niet alle gerechten lenen zich daarvoor maar gelukkig ken ik mensen die fijne kookboeken hebben geschreven voor de wintertijd, zoals het Grote Sinterklaas Kookboek van onder meer Yolanda van der Jagt en Maak van de noot een deugd (koken met kruidnoten) van onder meer Karin Sitalsing.
Gelukszwijnen
Inspiratie zat dus. Ik ben klein begonnen met kaasvarkentjes, symbool van kracht en welstand en (hopelijk) geluksbrengers. Nu heb ik er altijd een hard hoofd in of zoiets mij ook echt gaat lukken (maar al te vaak eindigt het in een gevalletje Nailed it) en toch is het me deze keer behoorlijk goed gelukt, al zeg ik het zelf:
En hoewel de kinderen eerst mokten dat ze geen zin hadden om te helpen kon dochter het toch niet laten om uiteindelijk een helpende hand te bieden met het uitsnijden van de gezichtjes. Met iets meer vertrouwen ga ik nu de donkere decemberdagen tegemoet. Ik ga gewoon koken (met of zonder kinderen) en aansluitend spelletjes met ze doen.
Tenzij…
Iemand nog een fantastisch aanbod voor een paar dagen weg?