Handleiding

Ik houd van duidelijkheid en overzicht. Uitspraken als ‘we zien wel hoe het loopt’ en ‘het kan nog alle kanten op’, maken mij onrustig. Deze eigenschap is zeer onhandig voor een moeder van twee prachtige kinderen die de ‘kont tegen de krib’-techniek tot in de puntjes beheersen.

Dat mijn zoon en dochter beiden ook het geduld-gen missen, is geen toeval. Het ontbreekt immers in mijn eigen DNA en in dat van mijn lieftallige wederhelft. Dit zorgt in ons gezin regelmatig voor situaties, waar ik op z’n zachtst gezegd ‘onrustig’ van word.

Als communicatiemens noem ik mijzelf graag ‘creatief’, maar als het op opvoeden aankomt, laat mijn creativiteit mij regelmatig in de steek. Daarom ligt er weer een stapel opvoedboeken op mijn nachtkastje. Hoopvol ga ik opnieuw op zoek naar een concrete handleiding voor communicatie met kleine mensen.

Boek 1 drukt mij op het hart dat ik één met mijzelf moet zijn. Dat ik mijn ontspanning in het ‘nu’ moet zoeken. Dat ik alle gebeurtenissen, zowel de leuke als de lastige, moet verwelkomen en accepteren voor wat ze zijn. Dat lukt mij prima… achteraf. Als mijn zoon woedend naar zijn kamer is vertrokken en ik in de keuken iets te hardhandig de vaatwasser uitruim.

Boek 2 adviseert me om vooral geen vragen te stellen, maar te herhalen wat mijn kind zegt (‘Je bent boos.’… ‘Hallooo, mama, dat zeg ik net!’ ). Geen opdrachten te geven, maar te beschrijven wat ik zie (‘Je jas ligt op de grond.’… ‘Ja, dat klopt.’).

Boek 3 geeft mij een invulschema, waarmee ik mijn irreële gedachten, die stress veroorzaken, in zes stappen kan omzetten in effectieve gedachten die voor positieve gevoelens zorgen. Zodra ik daar tijd voor heb, zal ik dat doen.

Boek 4 vertelt over beloningstechnieken die het ‘leuk’ maken om een doel te bereiken. Dat werkte inderdaad perfect bij de zindelijkheidstraining. Maar stickers uitdelen voor beschaafd gedrag? ‘Wat goed dat jullie vandaag niet geschreeuwd hebben!’ Sommige dingen zijn toch gewoon vanzelfsprekend? Of geldt dat alleen voor grote mensen?

Ze hebben allemaal op een bepaalde manier gelijk. Ik sla Boek 4 dicht en loop zachtjes de kamer van mijn zoon in. Hij slaapt vast en reageert niet op mijn kus. Daarna ga ik even bij mijn dochter kijken. Ook zij verkeert in een volledig ontspannen toestand. Ik voel een glimlach op mijn gezicht. ‘Ik begrijp helemaal niets van jullie’, fluister ik. ‘Maar morgen ga ik het gewoon weer proberen. Ik zie wel hoe het loopt.’

Reacties

reacties