Zaterdag keek ik de VPRO Thema avond over opvoeden terug op Uitzending Gemist. Gemotiveerd ging ik er voor zitten, ik kon er vast nog iets van leren! Zelf zit ik regelmatig met mijn handen in mijn haar over de opvoeding van mijn zoon Koen. Verstandelijk beperkt, zeer moeilijk lerend als hij is, ervaar ik zijn opvoeding als lastig en moeilijk, zeker als alleenstaande moeder. Maar wat fijn dat er zulke programma’s zijn als ‘Alles voor je kind’, want ik kreeg een inkijkje bij ‘gewone’ gezinnen, met gewone, Nederlandse, gezonde kinderen. En wat viel mij op? Wat is mijn Koen lief! Wat zijn gezonde kinderen onuitstaanbaar, vervelend en verwend. Wat bof ik toch met Koen.
Ach, natuurlijk lig ik wel eens met hem overhoop. Hij luistert soms slecht, ik krijg wel eens een klap en hij vraagt ook de hele dag door waarom iets is en waarom hij iets moet doen. Maar als ik antwoord geef is het goed. Of ik nou de waarheid spreek of iets verzin om er vanaf te zijn. Ja, soms doe ik dat. Omdat hij niet alles snapt en ik sommige dingen echt niet uitgelegd krijg. (Waarom hij bijvoorbeeld van sommige mensen niet met de lift mag spelen. Dat is toch het leukste wat er is? Maar dat terzijde.)
Ik keek ineens met heel andere ogen naar mijn kind, dat nooit zeurt om snoep, ijs, speelgoed of elektronica. Hij is altijd vrolijk, blij met alles dat ik hem geef en begint te juichen als hij me ziet. Hij is uiterst beleefd tegen andere mensen, lief tegen alle kinderen en wil elk hondje aaien dat hij tegenkomt. Knuffelt me plat elke keer als ik hem uit zijn rolstoel in bed of eetstoel til en vorige week riep hij nog dat hij dat hij meer dan ‘tienhonderdduizendtwintig’ van me hield. Wat een engeltje. Ik bof maar met mijn Koen. Fijn, toch die programma’s waar je nog eens wat van leert.