Je kind – ergens rond twee jaar – heeft ontdekt dat ze een eigen wil heeft en is tegelijkertijd snel gefrustreerd als ze niet kan zeggen wat ze bedoelt. Ze heeft woedeaanvallen en uit het woord dat elke ouder vreest: NEE!
Emoties
Mijn dochtertje zit nu middenin die ‘peuterpuberteit’. Ze ziet eruit als een snoepje met puppy-ogen, en iedereen vindt haar o zo schattig. ‘Ben maar eens een dag met haar alleen thuis’, zeg ik dan tegen de omstanders. De woedeaanvallen (schreeuwen en trappen) vallen nog mee, maar haar blik werpt soms vlammen, en ze kan hartverscheurend huilen. Het lijkt alsof ze vreselijke pijn heeft of dat er haar een groot onrecht is aangedaan. Vaak volgt het op een terloops: ‘nee, blijf daar eens af’ of ‘nee, die krijg je niet’.
Het is interessant te merken dat ze ook zelfbewust en creatief met haar emoties experimenteert. Soms is de huil gewoon te nep (sorry, lieverd, daar trap ik niet in). Als je haar vraagt: ‘kijk eens boos’, trekt ze een zeer boos gezicht tot er een glimlach doorheen breekt en ze er zelf hard om lacht.
Nuances in het nee-zeggen
En dan het woord ‘nee’. Ook daarmee wordt met hartenlust geëxperimenteerd. Ik heb gelet op hoeveel manieren ze ‘nee’ kan zeggen. Hieronder enkele van deze neeën:
De neuj
‘Wil je déze stift misschien?’ ‘Neuj’
Betekenis: ‘ik hoef het niet echt, maar als je het nog eens vraagt zeg ik waarschijnlijk ja. Het maakt me gewoon niet zo veel uit, maar ik zeg nou eenmaal liever nee dan ja’.
Het beschaafde nee-zeggen
‘Wil je wat drinken?’ ‘Nee.’
Klinkt soms een tikkeltje boos, want kort en krachtig, maar is goed bedoeld. De nee zoals hij bedoeld is.
De nee-fase-nee
‘Wil je wat drinken?’ ‘Nee… ja!’
Deze nee is eigenlijk alleen te spotten als het fout gaat. Het is er dan uit voor ze door heeft dat het niet met haar wensen klopt. Verwant aan de ‘neuj’.
Het hautaine hoofdschudden
Ze speelt de strenge juf die mama of papa te kennen geeft dat ze iets fout doen. Ze willen bijvoorbeeld op de bank zitten waar zij al op zit (stel je voor). Dat gaat dan zo: eerst hautain nee-schudden, dan handje zwaaien met de woorden ‘dag!’, en dan naar een hoek in de kamer wijzen met de woorden ‘daar!’.
Ne-EEEEEE-e-EEE!
De hartverscheurende nee in een soort huilende uithaal als ze iets moet wat ze echt echt echt echt niet wil. Meestal te horen als ze iets moet eten (zoals alle groenten en het meeste andere voedsel anders dan koek, snoep of chips). Vaak verwerkt in een de-wereld-vergaat-huilbui.
NEEEEEE!!!!!
De oerkreet-nee, meestal gepaard gaande met wilde bewegingen, al dan niet liggende op de grond. Uiting van frustratie. Niet veelvoorkomend bij ons exemplaar, maar elders wel gezien, met name in de supermarkt.
Zegt jouw kind ook nee, misschien wel op een merkwaardige of hilarische manier? Ik hoor het graag. Ja!