Woensdagmiddag stond ik op het schoolplein na te denken hoe ik dit nou weer moest gaan uitleggen aan onze dochters. Zelf nog behoorlijk onder de indruk van de beelden die ik net uit Parijs had gezien, bedacht ik hoe ik dit het beste kon uitleggen.
Aan tafel bij de pot thee vertelde ik onze dochter van zeven dat mensen die een krant maakten, waren doodgeschoten door andere mensen die het niet eens waren met de krant. Natuurlijk schrok ze en vond ze dat niemand ooit vermoord mocht worden en haar vraag ‘Waarom hebben ze niet gewoon met elkaar gepraat?’ raakte me. Dochter van vijf hoorde dit ook zijdelings aan maar toonde verder geen interesse.
Ook toen we het jeugdjournaal keken en de beelden zagen van de massa’s mensen die met een bordje ‘je suis charlie’ stonden, had de jongste dochter geen aandacht. Natuurlijk niet, vijf is veel te jong om je bewust te zijn van alle problemen in de wereld. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het er met de oudste juist wel over wilde hebben, om haar al vast voor te bereiden op de volgende dag op school. Ik nam zomaar aan dat ze het daar over de gebeurtenissen in Parijs zouden hebben. Maar tot mijn verbazing gebeurde dat niet.
En toen begon ik te twijfelen aan mijzelf. Was het wel goed, dat ik mijn kind zoveel vertel over wat er in de wereld aan de hand is? Ik wil graag dat ze zich bewust is van hoe het ook anders kan en dat we het over het algemeen ontzettend goed hebben hier in dit land. Ook al vind ik veel dingen lastig uit te leggen en bespaar ik haar de meest verschrikkelijke details. Ze weet wel dat er oorlogen zijn en dat er kinderen zijn die elke dag honger hebben en dat er kinderen zijn die elke dag moeten werken. Die niet het geluk hebben om naar school te kunnen.
Natuurlijk, ik zou ook graag willen dat onze dochters kunnen geloven in een wereld waarin we allemaal samen ook echt samen kunnen leven, met ieder zijn of haar geloof, met respect, zonder alle ellende die er nu is. Maar om de wereld te kunnen veranderen, moet je wel weten hoe het zit, vind ik. En om bewust te kunnen leven en iets te kunnen betekenen voor je medemens ook. En ik hoop zo dat onze dochters de wereld een stukje beter mogen maken.