Geregeld lees je verhalen van ouders – met name moeders – die het zo zwaar hebben. Voor deze zeurouders zetten we hieronder een tiental punten op een rij. Waarom was het een slecht idee om aan kinderen te beginnen? En in de categorie ‘Laten we wel realistisch blijven’ tot slot één reden waarom het ouderschap wél een geweldige ervaring is. Aanvullingen zijn welkom!
1Je bent je eigen leven kwijt. Het is een voortdurende achtbaan waarbij je soms voor ontzettend moeilijke keuzes komt te staan.
Dat begint al met welk merk luier je gaat gebruiken, welke melk je geeft (breek me de bek niet open!) en operaties als ‘Kinderwagen kopen’ en ‘Kinderfeestjes organiseren’. Maar wat denk je van belangrijke schoolkeuzes of het besluit wanneer je kind een mobiele telefoon mag – of juist niet. Joh, het leven is één groot keuzefestival. Want je moet ook nog iedere dag kiezen welke warme maaltijd er op tafel komt. Ga er maar aanstaan!
2Je maakt je altijd zorgen en moet aan tien dingen tegelijk denken.
Huiszaken, boodschappen, werk en vrije tijd. Je moet overal aan denken. Dus terwijl jij ’s ochtends in je hoofd al bezig bent met die belangrijke vergadering over een uur, moet je de kinderen aansporen om door te eten, snel hun tanden te poetsen en hun jas aan te trekken (‘jawel, wel de warme jas, het is hartstikke koud buiten’). Om er op de fiets achter te komen dat ze hun gymtas (waar jij die ochtend al drie keer over bent begonnen) in de gang hebben laten staan. Misschien dat een stuk of 20 takenlijstjes hulp bieden in de chaos?
3Je kunt seks voortaan wel vergeten.
Het begon met seks. Eén keer was het goed raak. Maar zo gauw je kind geboren is, is het gedaan met de pret. De eerste jaren doordat ze je de hele nacht – of in ieder geval essentiële delen – wakker houden met nare droompjes, natte ongelukjes, bloedneuzen, hoestjes en wat al niet meer. Ochtendseks, dan? Vergeet het maar. Jonge kinderen zijn altijd als eerste wakker en eisen direct je volledige aandacht op. En als ze ouder worden gaan ze later naar bed en slapen ze ’s ochtends langer. Dan komt de tijd dat je doodsbenauwd bent dat ze je betrappen tijdens een vurig onderonsje.
4Je moet met andere ouders op het schoolplein staan.
Sowieso een uitdaging: de omgang met andere ouders. Je komt er snel genoeg achter dat er andere ouders zijn die je liefst mijdt. Omdat jullie er heel andere ideeën op nahouden als het om opvoeding gaat, je van compleet verschillende werelden lijkt te komen of de communicatie uitermate stroef verloopt. Schrale troost: er zijn ook hele toffe exemplaren, sluit je daar zo snel mogelijk bij aan op een schoolplein. Gevaar hierbij is wel dat het schoolplein tevens een belangrijke relatiemarkt schijnt te zijn, waar gescheiden ouders potentieel nieuwe partners ontmoeten. Je moet toch ergens nieuwe mensen ontmoeten als je nooit meer in de kroeg komt…
5Je bent klauwen met geld kwijt.
Daar komen de luiers weer, de kinderkamer, kleertjes en de kinderwagen. Maar wat dacht je van schoolgeld, buitenschoolse activiteiten, kleedgeld en studies? Het is een veelgebruikte zoekopdracht op Google: ‘wat kost een kind?’. Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) heeft berekend dat één kind gemiddeld 17 procent van het besteedbaar inkomen kost. Twee kinderen kosten gemiddeld 26 procent van het inkomen, drie kinderen 33 procent en vier kinderen 40 procent. Reken je even mee?
6Je brengt uren zwetend door in zwemleskleedkamers.
Want leren zwemmen zullen ze. Of het nu kort of lang duurt. Helaas duurt het meestal lang. Kinderen vinden het wel prima om een beetje op stahoogte te spartelen. Waarom zou je dieper gaan? Of ze vinden het eng. Of de badjuffen en -meesters hebben pas na een jaar door dat jouw kind ook wekelijks naar zwemles komt. Al die tijd zat jij in een klamme kleedkamer verveeld op je telefoon te kijken. De hel die zwemles heet. Om over het aan- en uitkleedritueel nog maar te zwijgen. Engelengeduld heb je nodig. Overigens niet alleen in de zwembadkleedkamer, want…
7Je moet geduld hebben, heel veel geduld (kinderen hebben het woord treuzelen uitgevonden).
Jij hebt haast. Jij moet nog dit regelen, die boodschap doen, eten koken en snel door naar zwemles. Kinderen hobbelen met je mee, maar voelen die druk niet. Dat is natuurlijk heel fijn voor ze, je gunt niemand die stress. Alleen is het wel lastig dat jij hierdoor extra gestrest raakt. Want alsjeblieft: ‘SCHIET NOU TOCH EENS EVEN OP! Schatje.’
8Je bent veroordeeld tot het kijken van verschrikkelijke televisieprogramma’s.
Het begint met alle zooi die Studio 100 heeft voorgebracht (en nog steeds maakt, bleh). Daarna willen ze naar allerlei vage tekenfilms en suffe Amerikaanse tienerseries kijken, en vervolgens naar alle (on)mogelijke talentenshows en kneuterige Hollandse programma’s (iets met boeren of taarten). Dingen die je zelf niet direct op zou zetten. Ik niet in ieder geval. Maar goed, je kunt ervan houden.
9Je hebt nooit meer een rustig, stil moment voor jezelf.
Rustig op zondagochtend een krantje lezen bij een laat zondags ontbijtje? Nee hoor. Om de paar minuten komen kinderen laten zien wat ze hebben geknutseld, klimmen over je heen tijdens krijgertje of komen melden dat ze een spel met je willen doen omdat ze zich vervelen. Dus dan leg je die krant maar weer aan de kant. Om later te lezen. Sure.
En dan ’s avonds thuiskomen na een lange werkdag. Hele dag gezeur aan je kop gehad van collega’s/bazen/opdrachtgevers, maar gelukkig heb je dan een lekker rustig avondje voor de boeg. Dacht je. Kinderen willen je meteen alles vertellen over hun dag, ze hebben hun jas nog niet uitgetrokken. Ze willen weten wat ze die avond eten, en terwijl jij de koelkast opentrekt vragen ze je een robot te repareren. Tip: op dit soort momenten is de televisie je beste vriend. Kinderen zijn moe van de dag, laat ze even wegdromen voor een of ander kinderprogramma. Wil je er zelf nog een beetje een goed gevoel aan overhouden? Opteer voor de verantwoorde programma’s van NPO3 (en probeer de discussie die volgt te winnen, jij bent de ouder!). Schenk jezelf dan een wijntje in en ga ‘rustig’ koken.
10Je weet absoluut niet meer hoe het is om goed te slapen.
Weinig tot geen seks is een dingetje, maar mogelijk nog slopender is weinig tot geen slaap. Je verlegt je grenzen, dat staat vast. Moe is nooit meer hetzelfde zodra er kinderen zijn. Je bent met een sterk verminderde nachtrust tot dingen in staat die je niet voor mogelijk had gehouden. En dan maar hopen dat je wel weer kunt slapen zodra het kan. En je tegen die tijd niet geprogrammeerd bent tot ‘altijd wakker om 6.00 uur’.
Genoeg gezeurd! Waarom wel aan kinderen beginnen?
1Je bent een onvergetelijke levenservaring rijker. Ouderschap vormt je tot wie je bent, en wilt zijn. Het doet je realiseren hoe belangrijk familie is, of hoeveel invloed familie heeft. Je maakt je geen zorgen meer om je eigen leven, maar om dat van een ander. Kinderen opvoeden is een ervaring die je niet had willen missen. Je mag bovendien gewoon nog even lekker spelen als volwassene (ter compensatie van punt 3?).