Inmiddels zijn we hier ook een paar weken verder in het eerste schooljaar op de middelbare school. Net zoals met jonge kinderen blijken ook nu regelmaat en structuur een goede basis. Vermoeiend is het wel, maar het gaat steeds beter.
Op de fiets
De avonturen met de fiets die jouw moederhart raakte, Annemarie, blijven hier vooralsnog uit. De eerste jaren kan onze tiener lopend naar school. De school is vanuit ons huis zelfs zichtbaar. Dat heeft natuurlijk voor- en nadelen, maar tot nu toe overheersen de voordelen.
Dicht bij school betekent minder reistijd en meer tijd voor andere dingen. Huiswerk bijvoorbeeld, maar ook tijd voor ontspanning. De eerste weken zit daar al een zekere regelmaat in en lijkt onze tiener de hoeveelheid huiswerk prima aan te kunnen.
Verloren of vergeten
Wat wel een uitdaging blijkt (één die we wel verwacht hadden), is zorgen dat je elke dag alles meeneemt naar school wat nodig is en dat dit ook compleet en heel weer terug komt. In de 3e schoolweek had onze puber een indrukwekkend lijstje van spullen die hij was vergeten of kwijtgeraakt.
- een gymschoen. Een mooie, opvallende witte gymschoen. Er bleek een gat te zitten in de tas voor zijn schoenen. Ondanks zoeken en vragen niet gevonden. Het zou ons niet verbazen als ‘ie ergens in de struiken ligt.
- een broodtrommel. Gelukkig bleek deze de volgende dag tussen 4 andere verloren zonen op de balie bij de conciërge te staan.
- een lesboek voor Duits. Het boek kwam na ruim een week stress (vooral bij moeders bleek later) opeens tussen de spullen van de docent vandaan getoverd.
- een (nieuw) paar gymschoenen. Deze had onze tiener laten staan in de hal van de sportzaal, na het uitkloppen. Gelukkig kon hij deze dezelfde avond nog ophalen in de sporthal. Anders had hij toch echt zijn zakgeld moeten aanspreken.
- zijn laptopmuis, waarvan hij dacht dat ie tijdens het stoeien uit zijn tas in de struiken was gevlogen. Nadat wij na schooltijd (ongezien hopelijk) samen de struiken hadden afgezocht, vroeg ik ‘m toch nog een keer zijn tas na te kijken. En ja hoor: daar lag ‘ie, onderin een ander vakje dan normaal.
- sleutel in zijn lockerkastje laten zitten. Ook hier bleek de conciërge goud waard. Een uur later alweer opgehaald.
Vermoeiend
De eerste weken bleken wat dat betreft ook best vermoeiend. Naast alle nieuwe indrukken, kostte het elke dag veel energie om te bedenken wat er mee moet aan boeken, werkboeken, wel/geen schrift. Waar is dat boek trouwens? Oei, ben vergeten iets te drinken mee te nemen. Moet ik nou binnen of buiten schoenen meenemen voor gym? Hopelijk redt de accu van mijn laptop het de hele dag, enzovoort.
Structuur helpt
Hier blijkt dus structuur te helpen. Na de 4e week had ik bijna de lokale verslaggever van de huis-aan-huiskrant gebeld: onze puber was helemaal niets kwijt! De basis van regelmaat en structuur ligt al bij de school zelf: elke dag zelfde lestijd, vier vakken van 80 minuten. Dat betekent dus ook voor maximaal vier vakken huiswerk en spullen meenemen.
De rest gebeurt thuis: uit school direct zijn rugtas uitpakken, zodat er geen stinkende broodtrommel achterblijft en vermissingen zo snel mogelijk worden opgemerkt. Daarna tijd voor ontspanning en huiswerk maken. ’s Avonds zijn rugtas inpakken: spullen steeds op dezelfde plek in zijn tas, zodat hij hopelijk ook snel ziet als er iets mist. Rooster erbij: welke boeken mee? Is al het huiswerk echt af? Nog extra spullen mee, bijvoorbeeld voor een opdracht, oortelefoontjes, laptop muis of voor gym? Laptop en telefoon aan de lader. ’s Morgens: op tijd op staan(…), laptop en lader ook in zijn tas. Sleutel en telefoon mee. Ontbijten, lunch klaarmaken en meenemen. Nog maar een keer kijken in welk lokaal hij het eerste uur les heeft. Daar hebben de leerlingen trouwens nu een app voor op de telefoon.
Na de eerste weken gaat het allemaal wat makkelijker. De structuur lijkt hem te helpen om dingen meer als automatisme te doen, wat minder energie kost. Soms vergeet ‘ie toch nog iets, maar dat is ook een stukje leren.
School is soms leuk
Ondanks deze kleine opstartprobleempjes heeft onze tiener het naar zijn zin op school en dat is echt heel fijn. Als puber zeg je natuurlijk niet dat je school leuk vindt, maar stiekem blijkt hij het leren leuk te vinden. Huiswerk maken is niet eens vervelend, het is alleen jammer dat dit tijd kost. Er zijn namelijk nog zoveel andere leuke dingen om te doen. Daar speelt ook de laptop een rol in. Volgende week de eerste SO’s (ja inderdaad: Schriftelijke Overhoringen, ze bestaan nog steeds). Plannen en overzicht houden dus, terwijl je met een laptop meer kan dan alleen huiswerk maken. Benieuwd hoe dat gaat!
Heeft iemand van jullie nog andere tips om een tiener te helpen zijn spullen niet kwijt te raken? Annemarie, jij misschien?
Mocht iemand trouwens een rechterschoen zoals op de foto vinden: meld het even in een reactie onder dit blog. Is dat mysterie ook weer opgelost!
Annemarie Gerbrandy en Yvonne Schoolderman, allebei ouder van puberzonen, schrijven op Ouders Onderling om de beurt een blog aan elkaar, waarin zij hun ervaringen, problemen en vragen delen over dagelijkse puberdingen. Yvonne heeft een tiener van 12, die van Annemarie zijn 16 en 14. Zij doen dit niet alleen om elkaar een hart onder de riem te steken, maar voor alle puberouders. Want hoewel geen tiener gelijk is, is de puberfase een uitdaging voor ouder en kind. Lees lekker met ons mee en schrijf je eigen mening, ervaring of vraag in de comments.