Liefdesperikelen worden door pubers uitgebreid besproken en zelfs geregeld via WhatsApp. In een groep! Dat gaat vaak goed, maar soms is overleg met je moeder best fijn.
Problemen in de liefde
Zodra man de deur achter zich dichttrekt, komt onze puber naar beneden en ploft op één van de fauteuils. De focus op zijn mobiel, het gezicht staat op storm. Zo zat hij net ook al aan tafel. Het rustige tv-avondje waar ik me op verheugde wordt niks zo.
“Mannetje, wat is er toch met je?”, vraag ik.
“Wanneer komt m’n broer thuis?”, vraagt hij alsof dat een antwoord is.
“Oh, die werkt. Tot laat. Moet hij je helpen, dan?”
Zijn drie oudere broers zijn vaak beter op de hoogte van zijn puberperikelen. Ze begrijpen hem beter. Wij zijn veel te belegen! Hij geeft geen antwoord. Hij spreidt zijn benen, zet zijn ellebogen op zijn knieën, ondersteunt zijn hoofd met zijn handen, zucht en barst los.
“Echt zo stom. Als de één iets vraagt, doe je het en dan wordt ze boos. En Michelle ging toen ook nog zeggen dat ik niet met Carla mag knuffelen waar zij bij is. Terwijl zij het zelf heeft uitgemaakt. Via de app. Wat moet ik dan zeggen? Ik mag toch zelf weten met wie ik verkering heb.” Met zijn handen in de lucht zet hij zijn verontwaardiging kracht bij.
“Uuh, negeren?”, mompel ik.
Meisjes fiksen
Hij hoort me niet en gaat door: “Ik kan er echt niet tegen. Dan blijven die appjes maar komen. Daar raak ik zo geïrriteerd van. Dan app ik terug. Dat moet wel. Is het ook weer niet goed. Maar het is wel uit hoor. Carla, die is veel leuker, daar kun je dingen mee doen. Wordt Michelle weer boos. En morgen moet ik ook gewoon weer naar school. Wat vind jij daar nou van?” Hij kijkt me verwachtingsvol aan.
“Verkering, had jij verkering? Wie is Michelle?”
“Dat is al uit. Weet jij wat fiksen is? Een meisje fiksen?”
“Nou, versieren ofzo?”, vraag ik hem, inmiddels verbijsterd. Hoeveel meisjes zullen er nog volgen?
“Zoiets ja, dat vroeg Stef me. Of ik Carla wil fiksen, zodat hij met Michelle kan gaan. Terwijl ik verkering met haar had! Wat ga ik morgen nou doen als ik ze zie?”
Anders en toch hetzelfde
Het duizelt me, ik snap niks meer van zijn verhaal. Vroeger was het al ingewikkeld genoeg. Als Claudia verliefd was op Eric, was Eric verliefd op mij en ik op Arnoud. Of op Rob. We vormden een heerlijke vriendengroep waarin het nooit tot verkering kwam. De timing was altijd verkeerd, niemand durfde de verkeringsvraag te stellen. Toen Kees het wel durfde zei ik nee, waardoor het de eerstvolgende dag ongemakkelijk was op het schoolplein. Hoe ongemakkelijk wisten alleen Kees en ik. Ik mocht echt niet elke avond bellen met Claudia, dat duurde te lang en kostte te veel. Zij en alle andere vrienden wisten van niks. Kees en ik deden alsof er niks gebeurd was, vergaten de vraag en het pijnlijke antwoord.
De storm gaat liggen
Ik vertel dit aan mijn zoon. Wat er ook gebeurt, het gaat over. Zo’n schooldag duurt niet eeuwig. Hij komt naast me zitten, ik sla mijn arm om hem heen, hij zapt.
“Dit kijken?”, vraagt hij terwijl hij zijn mobiel weglegt en zijn grote lijf tegen me aan laat zakken. Deze liefdesstorm is weer gaan liggen.