“Dat maakt dat mensen met diabetes minder snel kunnen schakelen tussen taken.” “Dementie komt vaker voor bij mensen met diabetes type 1.” “Depressies liggen op de loer.” Ik klik keihard op het kruisje in de rechterbovenhoek.
Vanaf het moment dat dochter met diabetes type 1 werd gediagnosticeerd, abonneerde ik me op alles wat los en vast zat met ook maar enige link naar diabetes. Ik werd lid van de Diabetesvereniging (DVN). Een magazine en nieuwsbrief vallen trouw op de (digitale) mat. Ook ging ik tweeps volgen die diabetes en alles wat daarbij komt kijken tot hun core-business rekenen. Het glossy magazine dat de stichting DON uitgaf en het boek dat een mede-Suikermoeder bestelde ik onmiddellijk. Ik sloot me aan bij een forum op Facebook voor mensen die type 1 hebben en schreef me in voor de nieuwsbrief van het Diabetesfonds. Ik wil zoveel mogelijk weten over leven met diabetes.
Ieder op eigen manier
De informatie zuig ik op als een spons. Om dochter zo goed mogelijk te kunnen helpen. En om zelf sterker te staan. Zo gingen we met het gezin vlak na de diagnose naar een dag die de Diabetesvereniging organiseerde. Een hele dag vol stoere outdooractiviteiten in Zeeland. Het idee stond dochter in eerste instantie niet aan. Ze wilde eigenlijk helemaal niet bij ‘die club’ horen. Achteraf heeft ze een toffe dag gehad waarop ze over een touwparcours klom en vlotten bouwde. Belangrijker: ze zag zoveel verschillende kinderen met een spuit of een insulinepomp die ieder op hun eigen manier met de ziekte omgingen, dat ze zich minder alleen voelde. Dat gevoel hadden wij precies hetzelfde door de gesprekken met andere ouders. Dat is wat al die informatie doet voor mij. Tips en trucs. Herkenning en bevestiging. Ja, daar hoort ook informatie bij over risico’s op hart- en nierfalen en wat diabetes met je brein doet. Als ik dat lees krijg ik onmiddellijk buikpijn of word boos op de ziekte. Ik hou mezelf voor dat het nog ver weg is die toekomst. Misschien tegen die tijd… ? Want gelukkig is er niet alleen maar k..-nieuws te melden.
Nooit meer zorgeloos
Vele bevlogen onderzoekers werken namelijk keihard aan manieren om leven met diabetes te verbeteren. Zelfs aan manieren om deze auto-immuunziekte te genezen. Ik weet het. Diabetes is geen kanker. Je gaat er – als je het behandelt – niet acuut dood aan. Er valt mee te leven, zoals velen mij troostend toespreken. Dat is waar.
Net zoals het waar is dat diabetes je gezondheid afpakt. Het beïnvloedt mijn dochters hele leven. Nooit meer een zorgeloze hap eten, heel vaak prikken en meten, je totaal out voelen na een hypo (lage bloedsuikerspiegel), stemmingswisselingen door die schommelingen in je suikerspiegel en als ze 18 jaar kan ze niet zo maar haar rijbewijs halen. Daar moet ze eerst allerlei medische verklaringen voor zien te krijgen. Ga er maar aan staan om iedere dag opnieuw zo goed mogelijk met je eigen gezondheid om te gaan als je 14 bent. Daarom ben ik ook zo trots op mijn dochter. En op de onderzoekers. Zij werken aan een kunstmatige alvleesklier, aan stamcellen zodat mensen zelf nieuwe insulineproducerende cellen maken en aan insuline die je nog maar 1 keer per dag hoeft te spuiten.
Het heeft zin
De Stichting DON, JDRF en het Diabetesfonds zorgen dat deze onderzoeken gefinancierd worden. Binnenkort collecteer ik voor het Diabetesfonds. Zo draag ik bij aan de toekomst van mijn dochter en 100.000 andere mensen in Nederland die diabetes type 1 hebben. Onderzoeken waarvan ik als een volleerd struisvogel niet altijd de resultaten wil weten, maar die hard nodig zijn om het leven van mensen met diabetes zo ongecompliceerd mogelijk te maken en misschien wel om diabetes te genezen.
Help je mij mee? Geef dan wat je missen kunt aan de collectant tijdens de collecteweek van 31 oktober t/m 5 november 2016 voor het Diabetesfonds. Collectant gemist of doe je liever niet je deur open voor collectanten? Ook online kun jij je steentje bijdragen.
Dank je wel. Vooral namens mijn dochter.