Vlogger Enzo Knol heeft een slechte reputatie vanwege zijn taalgebruik. Ouders storen zich massaal aan de kanonnade van scheldwoorden in zijn filmpjes. Bij ons thuis helpt Enzo juist mijn dochter het vloeken af te leren.
Marit (11) heeft een paar vloekwoorden opgepikt. En die gebruikt ze graag. Daar heeft het kijken naar Enzo’s vlogs ongetwijfeld mee van doen, maar ik ben er zelf ook debet aan. Wanneer iets fout gaat, stroomt mijn mond regelmatig onchristelijk over. Ik wijt dat aan mijn uitgebreide kennis van bijbelse figuren. Die krijg je cadeau bij acht jaar basisonderwijs aan de School met den Bijbel.
Niets helpt
Zoals een schuldbewuste vader betaamt, corrigeer ik Marit wanneer ze woorden als ‘Jezus’ en ‘fuck’ gebruikt. Zonder noemenswaardig resultaat. En waarom ze dan ook inbinden? Ik geef immers zelf het slechte voorbeeld. Daarom probeer ik er al een tijdje op te letten en tot nu ben ik niet ontevreden. Al echoot er in gedachten weleens een ‘kut’ door mijn hoofd als er tóch een ‘fuck’ mijn mond heeft verlaten.
Generatiekloof
Vanavond klonk er een ‘godverdomme’ van de achterbank. In een reflex zei ik boos dat ik niet van zulke taal gediend was. Mijn woorden donderden echter roemloos de generatiekloof in, dus probeerde ik het op een andere manier. Ik legde uit dat ‘godverdomme’ een verbastering is van ‘God, verdoem mij’ en dat je eigenlijk aan God vraagt je te verdoemen. Het antwoord was even ad rem als ontluisterend: “Nou, dan zeg ik in het vervolg gewoon ‘Jezus’”.
Historisch figuur
Dit voelde vreemd genoeg als winst. Hoewel ik ook doorhad dat het gemakkelijk op een pyrrusoverwinning kon uitlopen. Maar ik had een ingeving. Ik antwoordde: “Nou, als je toch een historisch figuur aanroept, waarom zeg je dan niet gewoon ‘Julius Caesar’, ‘Napoleon’ of voor mijn part ‘Karel de Grote’?
Ik was verbaasd over mijn eigen genialiteit. Want ik probeerde mijn dochter te laten stoppen met vloeken én ik verwees en passant naar Jezus als historisch figuur. Wat weer bijdraagt aan een seculaire opvoeding. De woorden ‘historisch figuur’ sloegen bij Marit aan.
“Enzo Knol, verdoem mij!”
Ze riep gelijk: “Enzo Knol is ook een historisch figuur!”. Ik bevestigde dat het een uitstekend idee was zijn naam ijdel te gebruiken. Ik beloofde direct plechtig ‘Enzo Knol’ te roepen als ik op een LEGO-blokje stap.
Zo had ze het natuurlijk niet bedoeld. Maar het zou zomaar kunnen werken.