Veel stellen die willen scheiden vragen zich af of het niet beter is te wachten tot de kinderen wat ouder zijn. Is het niet beter voor een kind om op te groeien met ongescheiden ouders?
De impact is er altijd
Als je als ouders gaat scheiden, heeft dit altijd effect op de kinderen ongeacht de leeftijd. Zowel emotioneel als praktisch. Het verdriet van het apart wonen en dat er altijd een ouder mist, het apart vieren van verjaardagen, het heen en weer reizen tussen ouders en wat niet nog meer.
Voor- en nadelen
Er zitten veel voor- en nadelen aan het feit of je nu juist wel of juist niet moet wachten met scheiden tot de kinderen ouder zijn. Het is belangrijk de voor- en nadelen voor jullie persoonlijke situatie goed af te wegen en onderstaande informatie helpt daar wellicht bij. Mocht een scheiding toch onvermijdelijk zijn, zorg er voor dat jullie beiden als ouders weten wat jullie rechten en plichten zijn ten aanzien van de kinderen na de scheiding.
Slecht ouderschap
Iedere ouder weet dat hij offers moet doen voor de kinderen. Maar is bij je partner blijven echt de beste optie als je dat ongelukkig maakt? Ook al proberen jullie de ruzies niet in het bijzijn van de kinderen te voeren, kinderen merken dat er iets niet klopt, ze voelen de spanning. Er zijn zelfs experts die beweren dat het slecht ouderschap is, kinderen zien die manier van samenleven als voorbeeld voor later. Bovendien kan er onbewust sprake zijn van verwaarlozing omdat de ouders te veel met hun eigen problemen zitten. Zowel van fysieke aard (geen gezonde maaltijden verzorgen) als mentale aard (als ouders altijd afzonderlijk naar evenementen van de kinderen gaan). Daarnaast kunnen sommige ouders na een scheiding veel beter met elkaar omgaan. Hier profiteren de kinderen dan direct van. Geen ruzie betekent voor hen gelijk minder stress. Wat voor ouders geldt, geldt andersom ook: zodra de ouders niet gelukkig zijn, is het kind ook minder gelukkig.
Minder pijn
Een veel gehoorde redenatie van ouders die willen scheiden en ermee wachten, is dat ze denken dat het minder pijn doet als de kinderen tieners of volwassen zijn, dat ze het dan beter kunnen begrijpen. We moeten ons niet vergissen in hoeveel jonge kinderen al begrijpen van liefde. Ze weten vaak heel goed wanneer er sprake is van oprechte liefde.
Verlatingsangst
Jonge kinderen hebben het meeste last van verlatingsangst. Dus als ineens een ouder niet meer bij ze woont en ze die ouder automatisch minder zien, krijgen ze hier last van. Van het bang zijn dat ook de ouder waar ze nog wonen weg gaat, tot het niet kunnen accepteren dat ze de andere ouder maar een kort moment hebben gezien.
Meer schuldgevoel
Als je uit elkaar gaat zodra de kinderen volwassen zijn en ze horen dat jullie eigenlijk al een jaren van plan waren om te scheiden maar dat vanwege hen niet deden, dan is dit erg verwarrend. Waarom hebben jullie gewacht? Jezelf opgeofferd voor hen? Ongelukkig samengebleven omwille van hen? Misschien voelen ze zich zelfs verraden of krijgen ze meer en meer een schuldgevoel. Vooral als het gaat om pubers of (jong) volwassenen.
Mogelijke redding
Zijn jullie er echt van overtuigd dat jullie huwelijk niet meer te redden is? Hebben jullie er alles aan gedaan het te laten slagen? Het kan namelijk ook zo zijn dat jullie er samen niet uit komen, maar relatietherapie nog een oplossing is.
Onvermijdbaar
Als de scheiding toch echt onvermijdbaar is, is ieder kind, jong of oud, erbij gebaat dat de ouders samen goede afspraken maken omtrent hun verzorging en opvoeding. Om hierbij te helpen kan het inschakelen van een scheidingsmediator een uitkomst zijn. Het is gebleken dat ouders die een bemiddelaar inschakelen de omgang met elkaar en de kinderen vaak beter regelen. Als ouder moet je er beiden bewust van zijn dat kinderen er het meeste baat bij hebben als er een goede verstandhouding is met beide ouders. Kinderen van iedere leeftijd krijgen mee als alles rondom hun verzorging en opvoeding volgens goede afspraken tussen beide ouders verloopt. Alleen dan kunnen kinderen beter met de scheiding omgaan en hebben ze er minder last van.